Cijfers
Voor de bloeddonaties heeft Sanquin, verspreid over Nederland, vaste en mobiele donorcentra. Circa 500.000 donors gaven in 2004 vrijwillig en onbetaald bloed. Dit aantal is in 2005 afgenomen naar iets meer dan 464 duizend donoren. In juni 2007 werd er door een groep bloeddonoren geprotesteerd tegen het mogelijke commerciële gebruik van hun bloed. Er vonden in 2004 circa 900.000 donaties plaats. Bij Sanquin waren eind 2004 circa 3200 mensen werkzaam. In 2005 heeft Sanquin een omzet van 300 miljoen euro gehaald. De helft van deze omzet komt uit de verkoop van de ‘verse bloedproducten’. De andere helft wordt verdiend met verkoop van ‘lang houdbare plasmaproducten’ (het overschot van die producten wordt aan de farmaceutische industrie geleverd), verzorgen van cursussen en opleidingen.
Beleid
In tegenstelling tot bloeddonoren in Duitsland, Noorwegen en Zweden krijgen de donoren in Nederland geen geld voor hun bloeddonatie. De reden hiervoor is dat Sanquin mensen die uit commerciële overweging hun bloed verkopen wil uitsluiten. Mensen die niet uit een altruïstische gedachte hun bloed geven, zouden wel eens bepaalde gezondheidproblemen, infectierisico’s of risicovolle seksuele contacten kunnen verzwijgen. Hoewel donoren gratis bloed doneren, ontvangt Sanquin wel geld voor de bloedproducten die van dit bloed gemaakt worden. Dit geld is nodig om de professionele verwerking van het bloed te bekostigen, zoals salarissen, installaties en gebouwen.
In tegenstelling tot andere Europese landen is het in Nederland niet mogelijk bloed te geven wanneer men één keer seks heeft gehad als man met een andere man. De Commissie Gelijke Behandeling oordeelde in 1999 dat het beleid van Sanquin geen discriminatie is omdat Sanquin geen homoseksuelen weert, maar enkel mannen die seks hebben gehad met een andere man. In 2005 stelden Kamerleden van GroenLinks vragen aan de minister van VWS over de kwestie. Die antwoordde dat omwille van de veiligheid van de Nederlandse bloedvoorziening de maatregel blijft bestaan.
In 2007 en in de jaren daarna ontstond ophef over de salariëring van de raad van bestuur van Sanquin. De drie bestuurders incasseerden tezamen meer dan 800.000 euro, en hun salaris was daarmee hoger dan dat van bestuurders van de meeste academische ziekenhuizen. Na bezwaarmaking door de Landelijke Vereniging van Bloed- en Plasmadonoren (LVB) ontving Sanquin hierover 1450 klachten. De raad van bestuur verweerde zich met het argument dat niet zijzelf, maar de Raad van Toezicht van Sanquin verantwoordelijk was voor de bepaling van het salaris.
Bron : http://wikipedia.org/
