Biografie – Amma
Eén van de meest toegewijde en zichzelf opofferende mensen van deze tijd is Mata Amritanandamayi Devi, beter bekend als Amma. Haar oneindige liefdevolle dienstbaarheid en de vele liefdadigheidsprojecten maken haar bij duizenden geliefd als de Moeder van Mededogen.
Alleen al haar aanwezigheid en haar voorbeeld spreken mensen van alle culturen aan. Haar missie – gebaseerd op een harmonieus samengaan van moderne wetenschap en techniek en oude wijsheid – motiveert mensen uit alle lagen van de samenleving en overstijgt culturele barrières. Het geeft betekenis aan hun leven. Zij stimuleert over de hele wereld de principes van juist handelen, die aan de basis liggen van elk gebied van menselijke activiteit.
Amma benadrukt de behoefte aan onzelfzuchtige dienstbaarheid en liefde als tegengewicht tegen de welvaart van het moderne leven. Haar voorbeeld heeft geresulteerd in een groep volgelingen en weldoeners uit India en het Westen, die hun carrières hebben opgegeven om haar moderne educatieve en medische instituten te leiden en om haar liefdadigheidsprojecten voor de armen van de grond te trekken.
De laatste zeven jaar heeft zich een wijdvertakt netwerk van instituten en liefdadigheidsprojecten over heel India gevormd. De Eerste Minister van India zei tijdens zijn lezing in Amma’s internationaal hospitaal in 1998, dat het werk van Mata Amritanandamayi een duidelijk bewijs was van de kracht van nobele waarden in het creëren van harmonie in het individu en in de samenleving.
In 1995, tijdens de vieringen van de vijftigste verjaardag van de Verenigde Naties in New York, suggereerde Amma dat de inspanning om onze eigen essentiële aard te ontdekken een cruciale aanvulling is op onze uiterlijke zoektocht naar materiële ontwikkeling, vrede en harmonie. Ze vroeg dat deze inspanning erkenning zou krijgen als een van de belangrijke doelen voor het nieuwe millennium, op alle niveaus van de samenleving door te zeggen: “Wanneer we samen werken, hand in hand, met liefde, dan is het niet slechts een levenskracht, maar de levensenergie van ontelbare mensen, van de groep, die in harmonie ongestoord stroomt. Vanuit deze constante stroom van eenheid zal echte vooruitgang plaatsvinden en zal duurzame vrede gestalte krijgen.”
Amma’s jeugd
Op de morgen van 27 september 1953 werd in een klein vissersdorp aan de westkust van Kerala, in Zuid-India, een meisje geboren. Ze kwam met een glimlach op haar gezicht ter wereld en niet met gehuil zoals de meeste baby’s. Haar ouders gaven haar de naam Sudhamani. Dit was een voorspelling van de vreugde en gelukzaligheid, die ze spoedig aan de wereld zou brengen. Sudhamani was een ongewoon kind, dat vanaf de geboorte al veel tekens van haar goddelijkheid liet zien. Overgave aan God was deel van haar natuur. Zelfs als klein kind kon men Sudhamani vaak in diepe meditatie verzonken vinden. Al met 5 jaar begon ze liederen voor Krishna te bedenken, die vol spirituele inzicht zaten. Haar hart en ziel stroomden in deze melodieën, waarin ze zichzelf vergat, en haar betoverende stem werd een bron van grote vreugde voor de dorpsbewoners.
Toen Sudhamani nog maar 9 jaren oud was, werd haar moeder ziek. Zij kreeg toen alle verantwoordelijkheid voor het hele huishouden en het koken. Het kleine meisje, dat een goede leerling was geweest, werd op deze manier gedwongen de school te verlaten. Sudhamani zorgde voor haar broers en zussen, haar ouders en de koeien. Ze deed al dit zware werk zonder een teken van wrevel. Integendeel, vol vreugde offerde ze ieder moment van haar lange werkdag aan God. Ze accepteerde elke hindernis, alle slechte behandelingen door haar familieleden, die haar gedrag niet als goddelijk herkenden, zich daaraan ergerden en niet herkenden dat het Gods zegen was en de weg om Sudhamani dichter bij God te brengen. De ononderbroken ervaring van de aanwezigheid van haar geliefde Sri Krishna was haar enige troost en houvast. Wanneer haar werkdag om middernacht eindigde, sliep Sudhamani niet, maar bracht ze de nacht door in meditatie, met zingen en bidden tot God.
Een andere eigenschap, die Sudhamani vanaf haar vroegste jeugd liet zien, was haar liefde en haar mededogen voor de medemens. Als deel van haar huishoudelijke plichten ging Sudhamani vaak naar de huizen in de buurt om voer voor de koeien te verzamelen. Daar hoorde ze geduldig het vele klagen aan. Vooral de oudere mensen vertelden haar vaak hoe hun kinderen en kleinkinderen hen verwaarloosden en slecht behandelden. Door deze verhalen begreep Sudhamani dat de wereldse liefde op egoïstische motieven berust en dat ze onstandvastig en begrensd is. Ze ontdekte dat de enige echte verwant van elke mens God is, want zijn Liefde is er altijd, stroomt ononderbroken en stelt geen voorwaarden.
Toen Sudhamani zo getuige was van wreedheid en egoïsme en de daarmee verbonden pijn en lijden, werd haar Liefde en verlangen naar God nog groter. Haar zoeken naar God kreeg nu een andere richting, namelijk de mensen van hun zorgen en hun pijn bevrijden. Hoewel nog een kind, deed Sudhamani alles wat ze kon om het lijden van oudere mensen uit de buurt te verminderen. Ze baadde hen, waste hun kleding en bracht voor hen eten van thuis. Ook nam ze geld en sieraden uit haar huis om de allerarmsten te helpen. Dit bracht Sudhamani vaak in grote moeilijkheden. Soms werd ze daarom geslagen. Geen straf verhinderde echter dat haar aangeboren mededogen verder opbloeide. Toen Sudhamani een jonge vrouw werd, werd haar Liefde voor God onbeschrijfelijk intensief.
Haar extatische stemmingen namen toe, vaak danste en zong ze in gelukzaligheid. Goddronken vergat ze dan de wereld om zich heen. Spoedig verschenen visioenen van Krishna. Ze zag zijn levendige vorm in alles. In de ogen van Sudhamani was het hele universum van Krishna en van Krishna alleen doordrongen. Later beleefde ze een diepgaande mystieke eenheid met haar geliefde. Een eenheid, die zó omvattend was, dat ze niet langer tussen Krishna en haar eigen Zelf onderscheid kon maken.
De Meester
De essentie van India ligt in haar cultuur van Zelfrealisatie. God wordt niet gezien als iets buiten de mens, maar als zijn ware aard, zijn hogere Zelf. De verheffing van de gewone man tot de hoogten van Godsbewustzijn kan alleen door iemand die reeds in die toestand verkeert. Van oudsher tot op de dag van vandaag zijn verlichte, Zelfgerealiseerde zielen in een ononderbroken lijn van successie in India geboren om de zoekers naar Waarheid naar hun doel te begeleiden.
Oost en West
De gemiddelde westerling gaat er normaal vanuit dat hij een lichaam is met een geest en een ziel. De meeste Indiërs geloven echter dat de mens ziel en geest is en een lichaam heeft. Deze traditionele, fundamentele tegenstelling in gezichtspunten is sterk verminderd. Vele westerlingen zoeken, niettegenstaande hun materiële welvaart, een diepere betekenis van het leven die verder gaat dan het louter najagen van lichamelijke geneugten. Zij zoeken, soms onbewust, naar diepere spirituele alternatieven. Hun zoektocht heeft velen naar India gebracht. Vandaar Amma’s rol als een spirituele meester voor de wereld. Christus zei: “Ik ben het licht van de wereld.” In India is dit gezegde reeds bekend sinds de oudheid. Het woord “Guru” betekent diegene die de duisternis verwijdert. Hij verwijdert de sluier van duisternis, zodat het licht van het hogere Zelf door ons heen kan schijnen. Dan leren we de eenheid van het universum ervaren als de essentie van ons eigen Zelf.
Het onderricht
Zeldzaam zijn de verlichte zielen die ons kunnen leiden naar deze universele bron. Er zijn vele leraren die ons op weg kunnen helpen, maar alleen diegene die reeds verlicht is, kan ons door de gevaarlijke wateren loodsen die oprijzen wanneer we dichter en dichter bij de bron komen. Als de meester spreekt, doet hij dat om diepe gedachten en contemplatie op te roepen. De woorden van de meester zijn feitelijk de wegwijzers naar de Waarheid. Zijn woorden kunnen bol staan van de paradoxen. De geest, niet in staat om de betekenis ervan te begrijpen, geeft zich over. Het denken van de geest komt tot stilstand en de waarheid die voorbij alle mentale vermogens ligt, wordt in onszelf geopenbaard.
Amma drukt diepe waarheden uit op een eenvoudige, moederlijke wijze.
Zij onderricht door middel van ervaring. Als je onder haar vleugels komt, betekent dat niet dat al je dagelijkse problemen zullen verdwijnen. Maar elk probleem wordt een uitdaging voor je, een uitdaging die je kunt overwinnen door de genade van de meester. We hoeven niet in een ashram te leven. De meester werkt aan ons, waar we ons ook mogen bevinden. Dat stelt ons in staat om door het toepassen van spirituele principes buitengewone moeilijkheden te overwinnen. Op die momenten zal de zoeker de aanwezigheid van de meester des te sterker ervaren. De guru is als de zon, hij schijnt alleen. Hij kan niet anders. Hij schijnt en iedereen die de deur naar zijn hart openhoudt, ontvangt het licht. God is. Hij stelt geen condities en kent geen beperkingen. Hij geeft onvoorwaardelijk. Als de deur van je hart gesloten is, dan zal Hij niet binnentreden. Hij zal buiten wachten. Hij zal niet naar binnen breken. Hij is niet agressief. Hij wacht geduldig af omdat Hij liefde is. Liefde is een constante, ononderbroken, onverbrekelijke stroom. De wind veroorzaakt nooit het ruiken van de zoete geur van de roos of van de jasmijnbloem, noch stopt het met waaien over de verrotte geur van uitwerpselen. Hij heeft geen voorkeur en kent geen verschil. Hij is voorbij alle verschillen. Hetzelfde geldt voor een Mahatma. Hij houdt van iedereen, accepteert alles. Hij is. Je kunt hem niet opsplitsen door je eigen toestand van het zien van verschillen op hem te projecteren. In de hoogste staat, waarin de Guru voortdurend gevestigd is, bestaat geen dualiteit. Er zijn geen contrasten en geen tegenstellingen. In de Ene Heelheid houden alle vergelijkingen en tegenstellingen op. Er is een in het oog springende tegenstrijdigheid, maar deze tegenstrijdigheid is in jou. Hou op met redeneren, en je zal zien dat er geen tegenstrijdigheid meer is.
Darshan met Amma
Darshan betekent het aanschouwen van een heilige persoon of het ervaren van diens aanwezigheid. Amma komt in alle deemoedigheid om ons deel te laten hebben aan haar liefde die zij met grote tederheid schenkt. Zij neemt ieder afzonderlijk in haar schoot en wij krijgen de zegen van haar goddelijke omarming. Terwijl zij ons omarmt, zal zij misschien praten, lachen of zelfs zingen, maar we kunnen er zeker van zijn dat zij weet wat er in ieder afzonderlijk omgaat.
Misschien fluistert Amma ook wel liefdevolle woorden in ons oor die ‘lieve dochter’ of ‘lieve zoon’ betekenen. Zij ziet geen verschil tussen zichzelf en anderen. Voor haar is iedereen een geliefd kind van God. Zij roept zachtjes onze ziel, zodat die ontwaakt.
In de geschiedenis van de Indiase Mahatma’s is Amma’s darshan uniek. In de regel loop je voor hen langs, en als je je recht voor hen bevindt, buig je je eerbiedig voor hun voeten. Amma stijgt boven deze normen uit, want het past in haar natuur zich volledig te geven. Wij zien in haar darshan een uitdrukking van het hoogste moederschap en van alle spirituele eigenschappen die zij graag aan ons wil doorgeven. Haar darshan is een moment waarin we helemaal het gevoel van goddelijke aanwezigheid kunnen krijgen. We kunnen ons daar innerlijk en uiterlijk op instellen, terwijl we respectvolle stilte betrachten en nadenken over de richtlijnen die opgehangen zijn en aanwijzingen geven over hoe je Amma tegemoet moet treden. Het is aan te bevelen om na de darshan tenminste een paar minuten stil te gaan zitten om helemaal te absorberen wat je ontvangen hebt.
– Source : [www.amma.nl
