Er was eens een rijke koopman die drie zoons had. De jongste zoon gaf al zijn geld aan de armen weg. Daarom noemden iedereen hem ‘Goedhart’. Zijn twee oudste broers waren boos op Goedhart. Hij maakte al hun familiegeld op. De vader gaf de oudste zoons gelijk. Hij stuurde Goedhart weg.
Onderweg kwam Goedhart een oude man met zilverkleurig haar tegen.
‘Ik ben gekomen om je goede raad te geven,’ zei de man. ‘Ga naar de rand van het bos. Daar zul je een jonge boom zien met golvende takken. Ga onder de boom zitten totdat het avond wordt. ’s Avonds verandert de boom in een mooie godin. Pak de godin bij de zoom van haar jurk en vraag haar met je trouwen.’ En plotseling verdween de oude man weer.
’s Avonds kwamen de maan en de sterren op. De stralen van de maan raakte de takken van de boom aan. Plotseling veranderde de boom in een mooie godin. Goedhart en de godin van het woud werden meteen smoorverliefd op elkaar.
Goedhart nam de godin mee naar het huis van zijn vader. Zijn vader was dolblij dat hij een mooie lieve vrouw had gevonden.
De oom van Goedhart zag iets typisch aan de vrouw. Ze leek niet van deze wereld.
Toen de dochter van de oom ging trouwen gaf hij de vrouwen van de familie opdracht om in drie dagen honderd jurken te naaien. Na twee dagen waren er nog maar tien jurken af.
‘Laat mij het maar doen,’ zei de vrouw van Goedhart. In de nacht zette de vrouw negen kaarsen voor een open raam. Negen slierten met rook kringelden omhoog de nachtblauwe sterrenhemel in. Plotseling klommen er negen sterrenmeisjes langs de rookslierten omlaag. De sterrenmeisjes begonnen de jurken met maanzilveren naalden te naaien. Toen de laatste jurk klaar was gingen de kaarsen vanzelf uit. De sterrenmeisjes waren in een klap verdwenen.
’s Ochtends zag de oom alle jurken die de vrouw van Goedhart had gemaakt. Nu wist hij het helemaal zeker. Die vrouw was van een andere wereld. Snel maakte de oom een plan om haar te vangen.
De godin van het woud rende naar Goedhart. ‘Je weet dat ik niet van deze wereld ben,’ zei ze. ‘Je oom is daar ook achter gekomen. Ik moet de wereld van de mensen verlaten. Wil je met me mee gaan?’
‘Ik zal je nooit alleen laten’, zei Goedhart.
De godin pakte zijn hand en Goedhart voelde dat hij door de lucht vloog. De godin wikkelde haar groene hoofddoek los en opeens zag Goedhart een klein huisje. In dat huisje kregen ze een zoon.
Op een dag zagen de soldaten van de keizer de godin. De soldaten wilden de godin ontvoeren om haar aan de keizer te geven.
De godin van het woud wikkelde haar groene hoofddoek los. Meteen kwam er een witte wolk uit de hemel naar beneden. De godin, Goedhart en hun zoon stapten op de wolk en vlogen weg. De wolk vloog hoger en hoger de hemel in totdat hij tussen een paar stralende sterren bleef hangen.
Sinds die dag wonen de godin van het woud, Goedhart en hun zoon in de hemel tussen de sterren. Als je dit niet gelooft moet je ’s nachts maar eens naar de hemel kijken. Als je geluk hebt zie je drie schitterende sterren die altijd bij elkaar staan. Twee grote en één kleine.
Bron : www.klap.net
