Hoger doel
Liefdadigheid en het geven aan hen die minder hebben dan jij is een bezigheid die in iedere religie een grote of minder grote rol heeft. Je zal misschien als eerste boegbeeld van liefdadigheid in onze tijd moeder Theresa in gedachten krijgen, of onze eigen Majoor Bosshardt. Beiden mensen die in hun leven hun persoonlijke behoeften opzij hebben geschoven voor het helpen van anderen, in dienst van een hoger doel. Ook in het boeddhisme speelt liefdadigheid een rol.
Konijn
De kunst van het geven is in het boeddhisme de eerste van zes vaardigheden (de paramitas) die een ziel op weg naar verlichting moet perfectioneren.konijn Het komt erop neer dat je alles wat je hebt weggeeft aan anderen, ook wanneer je denkt dat datgene wat je geeft voor jou van levensbelang is. In het theravadische boek de Jataka, (waarin de 547 levens van Boeddha worden beschreven die voorafgingen aan zijn verlichting) krijgt Boeddha tijdens zijn eerste incarnatie, toen hij een konijn was, onverwacht bezoek van een brahmaan. Niet in staat om de brahmaan iets aan te bieden, roostert Boeddha zijn eigen konijnenlichaam op een vuur. Liefdadigheid wordt door volgelingen van Boeddha onderscheiden in drie componenten: het geven van materiële zaken of geld, het delen van inzichten en kennis, en de moed om alles op te offeren voor een ander.
Leeuwen
In het (overigens erg grappige) Engelstalige boek “Buddha’s lions – The lives of the eighty-four siddhas”, over de levens van 84 spiritueel hoog ontwikkelde personen uit allerlei lagen van de bevolking die ieder op hun eigen manier verlichting vinden, gaat er geen een naar het nirwana zonder minstens 500 leerlingen met zich mee te nemen. De gedachte om niet alleen jezelf of een kleine groep mensen te verlichten, maar te werken aan de bevrijding van alle levende wezens, is een gedachte uit de Mahayana tak van het boeddhisme. Hiertegenover staat het Hinayana-boeddhisme, een beoefening die zich voornamelijk richt op de eigen verlichting.
Reserveren
De engelse vertaling van liefdadigheid, charity, is afkomstig van de griekse stam caritas, dat via het latijn in het christendom terechtgekomen is en ruwweg vertaald is tot “naastenliefde”. Welbeschouwd blijft het de vraag wanneer liefdadigheid uit eigenbelang betracht wordt, hetzij om van een schuldgevoel af te komen, hetzij om een bepaald persoonlijk doel te bereiken, en wanneer het helpen van anderen vanuit het hart komt. Een cynicus zou kunnen stellen dat Majoor Bosshardt anderen heeft geholpen om voor zichzelf een plekje in de hemel te reserveren. En kennen we zelf niet het soms onduidelijke gevoel wanneer we bijvoorbeeld een bedelaar op straat geld geven: is dat puur uit liefde voor onze naaste, voelden we ons schuldig, of wilden we gewoon van deze persoon af komen? Gaf je geld omdat je de bedelaar zielig vond en minder fortuinlijk dan jezelf, dan kun je je afvragen of je het recht hebt om dat te bepalen, op basis waarvan? Zou je eigenlijk überhaupt wel geld moeten geven wanneer dat niet uit pure liefde is gegeven? Kijk naar het filmpje om te zien wat een humanistisch boeddhistische non en een Leger des Heils soldate te zeggen hebben over liefdadigheid.
Bron :www.bodhitv.nl
