Een beeld dat op mijn netvlies is blijven plakken, komt uit de film “Seven years in Tibet”. Hierin zie je Tibetaans Boeddhistische monniken dagenlang werken aan een zandmandala. De Chinezen vallen binnen en lopen met grote laarzen dwars door het werk heen. Zand stuift uiteen.
Het woord mandala komt uit het Sanskriet en betekent cirkel. Dit met geometrische patronen gevormde “plan” komt oorspronkelijk uit het Hindoeïsme, maar wordt dus ook toegepast in het Tibetaans Boeddhisme. Een mandala kan behulpzaam zijn bij meditatie, door hier je aandacht op te richten. Door het patroon zal je aandacht naar het centrum getrokken worden.
De zandmandala wordt gemaakt door monniken. Zij blazen door smalle metalen buisjes het gekleurde zand met uiterste precisie in de geometrische vormen. Het zand wordt steeds eerst gezegend en tijdens het maken van de mandala worden nauwkeurig rituelen toegepast, zoals het reciteren van gebeden en mantra’s.
De mandala drukt louter positieve en heilzame dingen in de kosmos uit. En zou dit overbrengen op iedereen, die hier naar kijkt.
Als de mandala na dagenlang onafgebroken werken klaar is, wordt het zand bijeen geveegd. Dit symboliseert de vergankelijkheid van het leven. Het zand wordt vervolgens uitgestrooid over stromend water. Hiermee wordt geprobeerd de naga’s (waterwezens) gunstig te stemmen, zodat het op de juiste momenten zal regenen en de oogsten zullen slagen.
De vormen en kleuren hebben ook hun betekenis. Als je tien minuten tijd hebt, kun je hierover veel horen in het volgende filmpje. Het beeld is wat schokkerig, maar de informatie erg interessant.
Bronnen : www.vkblog.nl
www.youtube.com
