De werkelijke betekenis van macrobiotiek kun je pas ten volle beseffen, wanneer je haar praktisch toepast. Macrobiotiek wil eenvoudig zeggen : leven volgens de kosmische orde, “groot leven”, zoals de naam letterlijk zegt. Het is een manier van leven en denken die eens voor de mensheid het normale patroon was, maar die wij ons nu,wanneer wij ons bewust worden dat wij vèrgaand van die kosmische orde zijn vervreemd, weer opnieuw moeten eigen maken. De macrobiotiek is een duizenden jaren oude Oosterse filosofie, oorspronkelijk uit China, die ons de universele kosmische wetten leert, de polariteit yin en yang, de twee complementair antagonistische krachten die aan alle verschijnselen ten grondslag liggen. Zij leert ons die niet alleen als theoretische kennis, maar ook als praktische toepassing daarvan in onze leef- en denkwijze.
De macrobiotiek gaat er van uit dat de mens wordt opgebouwd door de voeding die hij neemt. Een juiste voeding, met name een dieet van granen en groenten, is een voorwaarde voor een harmonische ontwikkeling van onze menselijke vermogens. De macrobiotiek leert ons hoe we door de toepassing van eenvoudige dieet – en leefregels onze lichamelijke en geestelijke conditie kunnen verbeteren, onze ziekten kunnen genezen, ons lichaam gezond kunnen maken, zodat er gezonde gedachten in kunnen wonen, die een gezonde mentaliteit uitstralen, waarmee we de voorwaarden scheppen voor een leven in harmonie met het grote geheel. Het klinkt voor veel mensen misschien utopisch dat we door een dieet van granen en groenten onszelf en daardoor de hele wereld kunnen verbeteren, maar hoe meer je “macrobiotisch” leert denken en hoe meer je aan den lijve ondervindt hoe macrobiotiek werkt, hoe meer je zult begrijpen, dat het dagelijks voedsel inderdaad zulke vèrstrekkende gevolgen kan hebben.
Oost en West vormen twee uitersten die elkaar aantrekken. De macrobiotiek is een Oosterse leer, ontwikkeld en toegepast in China en Japan, maar later vooral in het westen. Zij vormt een logische reactie op de ontwikkeling in onze Westerse cultuur ; hoe erger de degeneratie (ziekte, misdaad, materialisme), hoe groter de macrobiotische tegenbeweging, hoe sterker de aantrekking tot het Oosten. Een veel gehoord verwijt is dat de macrobiotiek voor ons Westerlingen niet geschikt zou zijn. Het is waar dat wij geen Oosterlingen zijn, wij hebben een totaal andere achtergrond, een andere constitutie en een andere mentaliteit. We kunnen en moeten dat niet verloochenen. Het is niet zinvol en ook niet de bedoeling, klakkeloos China of Japan te imiteren. Maar de universele wetten storen zich niet aan Oost of West. De praktijk heeft bewezen dat de Westerling wel degelijk is gebaat met de kennis die zo vrijelijk door de Oosterlingen wordt prijsgegeven. Het is echter wel zaak dat we haar integreren en aanpassen aan onze eigen omstandigheden. Bij vele bestaat de neiging om de tegenpool te idealiseren en aan het eigene voorbij te gaan. Laten we daarom ons gezond verstand gebruiken en inzien hoe de Oosterse wijsheid ons een spiegel kan voorhouden, waardoor wij de waarden en wijsheden van onze eigen cultuur weer terug kunnen vinden. Dat is in feite ook waar de macrobiotiek op doelt ; onze manier van leven te baseren op de eigen plaatselijke, traditionele waarden ; terug te gaan tot de wortels van onze eigen cultuur, voorzover die nog gaaf en gezond zijn ; d.w.z. voorzover ze nog op de universelen wetten berusten . Het is aan ons te proberen, de weg van het midden te bewandelen en zodoende tot een synthese tussen Oost en West te komen.
De macrobiotiek, de weg van het leven volgens de universele orde, is in feite meer dan duizenden jaren oud. De tijd waarin deze manier van leven gemeengoed onder de mensen was, behoorde echter al lang tot het legendarische verleden, toen George Ohsawa (Nyoichi Sakurasawa, 1893-1966), een Japanner, in het begin van deze eeuw deze dialektische levensbeschouwing weer ontdekte en nieuw leven inblies. (Dialektiek wil zeggen : het oplossen van innerlijke tegenstellingen tot een hogere eenheid). Een Japans arts, dr. Sagen Ishizuka, die het principe vooral in zijn geneeskunst toepast, bracht Ohsawa op het spoor. Oshawa genas zichzelf op zijn twintigste jaar daardoor van tuberculoze en andere ernstige aandoeningen. Sinsdien heeft hij de universele principes op alle mogelijke gebieden bestudeerd en in praktijk gebracht, in de geneeskunde, natuurkunde, scheikunde, filosofie en geschiedenis en met name in de voedingswijze die de centrale plaats innam in zijn universele benadering, die hij de naam macrobiotiek gaf.
Ohsawa heeft samen met zijn vrouw Lima de hele wereld afgereisd om mensen van naam te interesseren voor het Unieke Principe, zoals hij de wetten van het universum, de wetten van yin en yang noemde, en voor de daarop afgestemde levenswijze. Hij heeft op alle mogelijke manieren geprobeerd de wetenschap geïnteresseerd te krijgen voor de macrobiotiek, maar faalde daarin totdat hij begreep dat de wetenschappelijk manier van denken te star en te beperkt in visie is om het dialektische, universele principe te kunnen bevatten.
Hij bestudeerde vele takken van de Westerse wetenschap, de grote westerse filosofen, geschiedkundigen, scheikundigen en natuurkundigen, economen en medici en hij doorzag hoe de economie en het geld in het Westen de absolute macht hebben, hoe die alles aan zich ondergeschikt maken, hoezeer dit de Westerse mens tot slaaf maakt. Hij propageerde het “vivere parvo”, het leven in soberheid, het leven volgens de orde van het universum, met niet meer dan een dak boven je hoofd om je te beschutten tegen de regen, en net genoeg eten om in leven te blijven. Dat zijn de omstandigheden waaronder we ons kunnen genezen van alle ziekten, zelfs van de meest verbreide, moeilijk te genezen ziekte van het Westen : de arrogantie.
Ohsawa zag hoe ziek het Westen is, waar slechts weinigen de orde van het universum nog kennen en respecteren, en hij liet het Westen de tegenkant van alle uiterlijke, materïele schijn zien in de vorm van de macrobiotische levenswijze, die uitgaat van het principe : met minder meer !
Zelfs Albert Schweitzer begreep hem niet, ook al was hij getuigen van genezingen door de aanwijzingen van Ohsawa. Noodgedwongen begon Ohsawa in Parijs lessen tegeven in allerlei Japanse kunsten , zoals theeceremonie en bloemschikken ; hij was ook een van de eersten die de accupunctuur naar het Westen bracht. Hij genas duizenden mensen van de meest ernstige ziekten door zijn aanwijzingen en kreeg daardoor een groot aantal aanhangers onder hen die zich onafhankelijk wilden maken en zich openstelden voor een andere manier van leven en denken. Dit groeide uit tot een wereldomvattende beweging met in vrijwel alle delen van de wereld studiecentra, winkels, restaurants en landbouwbedrijven opgezet volgens de macrobiotische principes.
Ohsawa was een pionier van de Oost –West-gedachte, hij heeft er zijn leven aan gewijd het Oosten toegankelijk te maken voor de Westerling en zelf als Oosterling het Westen te begrijpen. Na zijn dood heeft Michio Kushi, eveneens een Japanner, geboren in 1927, zijn werk voortgezet. Hij heeft zijn residentie in Boston, het belangrijkste macrobiotische centrum en ook hij reist, samen met zijn vrouwAvelin Kushi, elk jaar de wereld af om de verschillende nationale macrobiotische centra een nieuwe impuls te geven ; een aanzet om door studie en praktijk zelf de weg van de macrobiotiek te ontdekken.
– Kosmo – Bron
